مدیركل هنرهای نمایشی و رادیو نمایش با تأكید بر اهمیت ادبیات فولكلوریك ایرانی، بازخوانی و بازآفرینی متون كهن را از مهمترین راهبردهای فرهنگی این مجموعه دانست و از تولید نمایشهایی چون «امیرارسلان نامدار»، «حسین كرد شبستری» و «سمك عیار» بهعنوان گامهایی جدی در این مسیر یاد كرد.
به گزارش روابط عمومی رادیو نمایش، محسن سوهانی، مدیركل هنرهای نمایشی و رادیو نمایش، بازنمایی گنجینههای ادبیات داستانی فولكلور ایران را یكی از محورها و راهبردهای اصلی این اداره كل دانست و گفت: این راهبرد، نه تنها پاسخی به نیاز فرهنگی جامعه امروز برای بازخوانی هویت روایی ایرانی است، بلكه بخشی از مسئولیت تاریخی ما در حفظ، احیا و بازآفرینی سرمایههای معنوی و داستانی ملت ایران بهشمار میرود.
وی افزود: ادبیات فولكلوریك، بهویژه در شكلهای داستانی آن، یكی از غنیترین و در عین حال كمتر شناختهشدهترین لایههای میراث فرهنگی ماست. روایتهایی كه طی قرون متمادی سینه به سینه منتقل شدهاند، نه فقط حاملِ تخیل و ذوق هنری ایرانیاند، بلكه گویای ساختارهای فكری، اخلاقی، اجتماعی و حتی سیاسی دورانهای گذشتهاند. از این رو، بازخوانی و بازآفرینی این آثار در قالبی رسانهای و امروزی همچون نمایشهای رادیویی، میتواند نقشی مؤثر در پیوند نسل امروز با گذشتهی فرهنگی خود ایفا كند.
سوهانی با اشاره به اقدامات صورتگرفته در این راستا تصریح كرد: در همین راستا، تولید سریالهایی چون "امیرارسلان نامدار"، "حسین كرد شبستری" و بهتازگی "سمك عیار"، گامهایی جدی و هدفمند در تحقق این راهبرد بودهاند. اما آنچه "سمك عیار" را از دیگر آثار متمایز میسازد، ویژگیهای منحصربهفرد این روایت است: اثری سترگ از سدههای نخستین ادب فارسی كه بسیاری آن را نخستین رمان ایرانی میدانند. این داستان نهتنها از نظر ساختار روایی و شخصیتپردازی پیچیده و پیشروست، بلكه واجد لحن و نثری است كه آمیزهای از فصاحت، ایجاز و شیوایی فولكلوریك ایرانی را در خود دارد.
وی درباره فرایند تولید این اثر رادیویی خاطرنشان كرد: تولید "سمك عیار" در قالب نمایش رادیویی، پروژهای بزرگ و تخصصی بود كه با همراهی گروهی از بهترین هنرمندان ما به انجام رسید. در این اثر كوشیدیم تا ضمن وفاداری به روح و فضای داستان، ساختاری نمایشی و شنیداری بیافرینیم كه برای مخاطب امروز قابل درك، جذاب و در عین حال اصیل باشد.
مدیركل هنرهای نمایشی و رادیو نمایش در پایان تأكید كرد: ما بر این باوریم كه با ادامه این مسیر، میتوانیم نقشی تعیینكننده در حفظ زبان، تخیل و جهانبینی ایرانی ایفا كنیم؛ جهانی كه همچنان ظرفیت الهامبخشی برای ادبیات، هنر، و حتی سبك زندگی امروز دارد.