هادی كاظمی در گفت و گویی تلفنی با رادیو نمایش تأكید كرد: وارد درخت هنر شوید و هر شاخه ای كه دوست داشتید را ادامه دهید، لزوما هنرپیشگی ، هنرمند بودن نیست .
به گزارش روابط عمومی رادیو نمایش، كاظمی ضمن اعلام این مطلب در مورد نقش هایش به برنامه «استودیو هشت » رادیو نمایش گفت: تا به حال هم نقش های كمدی بازی كرده ام و هم نقش های جدی،البته درصد ایفای نقش در كارهای كمدی ام بیشتر بوده اما هیچ حساسیت و وسواسی در مورد اینكه صرفا كار كمدی انجام دهم یا كار جدی ، ندارم و نقش هایی كه به آن علاقه داشته باشم را بازی می كنم.
كاظمی در ادامه افزود ؛ كلاس های بازیگری و تئاتر را از 14، 15 سالگی شروع كردم ، اما از همان ابتدا فكر نمی كردم كه روزی نقش های كمدی را بازی كنم چون بیشتر اتودها و تمرین هایی كه انجام می دادم كارهای جدی بود ولی بر اساس تقدیر وارد كار كمدی شدم.
وی در مورد موضوع برنامه كه طنازی بود و در جواب این سوال كه ، آیا هركسی كه در بین جمع خانواده طناز است ، لزوما می تواند هنرمند كمدی یا كمدین باشد ؟ ، گفت : این سوال چند بعد دارد و آن اینكه ما می خواهیم هنرمند باشیم یا هنرپیشه یا كمدین و یا طناز ؟
هركدام از این ها یك ژانر مختلف دارند كه لزوما هركسی كه بازیگر است صرفا هنرمند نیست و همینطور لزوما هركسی كه هنرپیشه یا طناز است نمی تواند هنرمند باشد .
وی در جواب این سوال هم ، كه به كدام كارش علاقه بیشتری دارد ، گفت : نقش نظام در شب های برره و نقش یك پیرمرد آذری زبان در سریال ویلای من از نقش های مورد علاقه اش بوده كه البته نقش هایی را هم بازی كرده كه به آن ها علاقه ای نداشته و در نتیجه بازی در این نقش ها به چشمش نیامده است.
كاظمی در ادامه به كسانی كه عاشق جلوه ها و ظاهر بازیگری هستند توصیه كرد كه نباید عاشق جلوه ها و ظاهر بازیگری شد چون بسیار كار طاقت فرسایی است و اصلا آن چیزی كه در ظاهر دیده می شود نیست .ما در حال حاضر حدودا بالای یكی ، دو میلیون بازیگرِ تئاتر ، سینما ، تلویزیون و حتی تئاتر آزاد ، در ایران داریم و اگر كسی بخواهد به این تعداد اضافه شود باید هفت جفت كفش آهنی و هفت عصای آهنی داشته باشد بدین معنی كه باید صبر و حوصله زیادی داشته باشد تا بتواند به دنیای هنر وارد شود و به این تعدادِ دو میلیونی برسد.
وی افزود: الان هم باتوجه به این سیستم خراب و غلط فعلی كه یك سری از بازیگران در هر كاری تكرار می شوند ، رسیدن به 10 ، 15 نفری كه در دنیای هنر شاخص هستند كار بسیار سختی است و نیازمند صبر و حوصله و پشتكار زیاد است .
كاظمی عنوان كرد: یكی از معایب مشهور شدن این است كه اگر بخواهیم به عنوان یك بازیگر یا یك انسان مشهور در هر نهادی در جامعه حضور پیدا كنیم آزادی ای كه داریم ، از بین می رود به این معنی كه لذت بردن از طبیعت ، كوچه و خیابان ، قدم زدن و ... ناخودآگاه از بین می رود در نتیجه ما نباید عاشق ظاهر بازیگری شویم بلكه اول از همه باید بررسی كرد كه آیا دوست داریم هنرمند شویم یا فقط هنرپیشه باشیم چون هنرپیشه تكلیفش مشخص است یعنی كار و پیشه اشخاص ، هنر است و ربطی به هنرمند بودن ندارد ، هنرمند بودن یعنی باطن ، طینت ، ذات ، درون ، روحیات و حال و احوالات انسان به روحیه صاف و خالص هنری برمی گردد .
كاظمی در پایان به كسانی كه می خواهند وارد هنر شوند توصیه كرد كه ، اگر خواهان این مورد هستید ، واقعا وارد هنر شوید ، اگر ما هنر را درختی در نظر بگیریم ، هفت هنر داریم و می توانیم هر شاخه را به نام یك هنر نام گذاری كنیم ، پس وارد درخت هنر شوید و هر شاخه ای كه دوست داشتید را ادامه دهید لزوما هنرپیشگی ، هنرمند بودن نیست .
