محمد بن علی بن موسی بن جعفر، امام نهم شیعیان اثناعشری است كه به جوادالائمه شهرت دارد. نسب او با شش واسطه به علی بن ابیطالب(ع) پیشوای اول شیعیان، میرسد. پدرش امام رضا(ع)، پیشوای هشتم شیعیان است.[1] مادربزرگوارشان سَبیكَه نوبیه نام داشت
محمد بن علی بن موسی مشهور به امام جواد و امام محمدِ تقی (195-220ق)، امام نهم شیعیان اثناعشری. كنیه او ابوجعفر ثانی است. او 17 سال امامت كرد و در 25 سالگی به شهادت رسید. در میان امامان شیعه، وی جوانترین امام در هنگام شهادت بوده است.
سنّ كمِ او در هنگام شهادت پدر، سبب شد تا شماری از اصحاب امام رضا(ع)، در امامت او تردید كنند؛ برخی، عبدالله بن موسی، را امام خواندند و برخی دیگر به واقفیه پیوستند، اما بیشتر آنان امامت محمد بن علی(ع) را پذیرفتند.
ارتباط امام جواد(ع) با شیعیان بیشتر از طریق وكلاء و نامهنگاری انجام میگرفت.
در دوره امامت جوادالائمه، فرقههای اهل حدیث، زیدیه، واقفیه و غلات فعالیت داشتند. وی شیعیان را از عقاید آنان آگاه میكرد و از نماز خواندن پشت سر آنها نهی و غالیان را لعن مینمود.
مناظرات علمی جوادالأئمه(ع) با عالمان فرقههای اسلامی در مسائل كلامی همچون جایگاه شیخین و مسئلههای فقهی مانند حكم قطع كردن دست دزد و احكام حج، از مناظرات معروف امامان معصوم است