خواهران برادر از 22 اردیبهشت 1:30 بامداد به مدت 30 دقیقه

یكی بود یكی نبود. من و مامان و بابام كه داشتیم توی یه خونه بزرگ كه یه عالمه طبقه داشت و ما طبقه ی آخر آخر بودیم زندگی می كردیم. همه فكر می كردن ما توی اون خونه بزرگ و بالای همه خونه بودیم خیلی خوشحال و خوشبخت بودیم اما اون موقع ما نه خوشبخت