25 آذر 1319
تهران
او فعالیت حرفه‌ای خود را در اوایل دههٔ 1340 آغاز كرد و در سینما و تلویزیون پركار بوده است. او در سال 1379 برای نقش آفرینی در مارال برندهٔ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم فجر شد. همچنین برای بازی در ویلایی‌ها (1395) سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مكمل را كسب كرد.
اوایل دهه 1340 با گویندگی رادیو كار حرفه‌ای خود را شروع كرد و سپس به تئاتر رو آورد. در همان سال‌ها به دوبله هم پرداخت و در سریال پرهوادار «بالاتر از خطر» صحبت كرد. در نمایش‌هایی مثل «آنتیگون» و «از پشت شیشه‌ها» (ركن‌الدین خسروی) و «آندورا» (حمید سمندریان) روی صحنه رفت. گذشته از فیلم كوتاه «تلفن» با ایفای یكی از نقش‌های اصلی آرامش در حضور دیگران عرصه جدی سینما را آزموده و آنقدر قدرتمند ظاهر شد كه پس از گذشت این همه سال با اولین فیلم بلندش به یاد آورده می‌شود. همچنین ثریا قاسمی در سال‌های ابتدای فعالیتش در یكی از اولین سریال‌های تلویزیونی ایرانی با نام «پیوند» (نصرت كریمی) بازی كرد. با این همه او پس از حضور در فیلم ناصر تقوایی ـ كه چهار سال پس از ساخت امكان نمایش عمومی پیدا كرد ـ ترجیح داد فعالیت اصلی اش را در رادیو و تئاتر متمركز كند.
